چتر نجات

اتصال بال

/post-15

کانکتورهای این دسته دارای مجموعه ای از کاربردهای مختص خود هستند که باید رعایت شود. برای مثال، از کارابین‌هایی که برای استفاده از پاراگلایدر انفرادی طراحی شده اند، برای استفاده از پاراگلایدر تندم استفاده نکنید، مانند اتصال رایزرهای بال تندم به اسپریدرها. پ.ن: این مقاله برای کمک به شما در انتخاب آگاهانه کانکتورهایی که استفاده می کنید طراحی شده است. این یک تحلیل جامع نیست، بنابراین جنبه‌های جزیی‌تر مثل سایش، مکانیسم‌های آسیب و خستگی فلز کنار گذاشته شده‌اند.


انتخاب کارابین مناسب

/post-12

با انواع مختلف و مدل‌های مختلف کارابین‌ها برای اتصال بال، کمکی یا اسپید سیستم، مهم است که کارابین مناسب را برای پرواز خود انتخاب کنید و با استفاده‌ای که از آن می‌کنید مطابقت داشته باشد. به ویژه، اتصال ما به بال خود از هارنس، سنگ بنای پرواز ایمن است. اگر هر یک از این اتصالات شکست بخورد، ما با مشکل بزرگی روبرو هستیم. در این سری از مقالات، روش‌های اتصال را بررسی می‌کنیم، در مورد مزایا و معایب آن‌ها صحبت می‌کنیم، و به شما در انتخاب کارابین‌های مناسب کمک می‌کنیم. درک این نکته مهم است که برخلاف سوالی که این روزها در فضای مجازی تکرار می‌شود واقعا نمی‌توان روشی را به عنوان بهترین روش معرفی کرد. این مسئله حاصل در نظر گرفتن چند عامل برای هر شخص است.


چتر نجات پاراگلایدر

/post-2

برای یک خلبان پاراگلایدر آخرین امید بعد از آشفتگی پاراگلایدر به دلایل مختلف از جمله اشتباه خلبان ، درگیر شدن با هوای تا مساعد ، ایراد در تجهیزات و... چتر نجات پاراگلایدرمی باشد . چتر نجات پاراگلایدر یک سیستم ایمنی غیر فعال(passive) است . و در بسیاری از موارد خلبانان اهمیتی چندانی به آن نمی دهند ولی هر خلبان پاراگلایدر باید این را بداند که ممکن است در تمام عمر پروازی خود یک بار از این چتر نجات استفاده کند و برای همین یک بار باید سالها این چتر نجات را به همراه داشته باشد. چون در آسمان یک بار  خطا یعنی آخرین بار .